In het zuiden van Frankrijk krijgt men in de 17e eeuw het idee om de Middellandse Zee te verbinden met de Atlantische Oceaan. Technische innovatie wordt gecombineerd een fraaie architectuur en met zorg voor het omringende landschap, iets wat elders zelden wordt gezien.
Dit alles werd mogelijk gemaakt dankzij de inzet van de geniale Pierre Paul Riquet uit Béziers, die de oplossing bedacht voor het grootste probleem: een constante en voldoende watertoevoer. Hij bepaalde het exacte punt waar zich de waterscheiding bevindt tussen de Atlantische Oceaan en Middellandse Zee en bedacht hij hoe het water uit omliggende stromen kan worden omgeleid en opgevangen; dit water wordt opgeslagen in een stuwmeer, dat speciaal voor dit doel werd aangelegd: het meer van Saint-Féréol. Tot slot wordt dit water getransporteerd tot de Seuil de Naurouze, waar het wordt verdeeld naar het westen en oosten. Op deze manier worden de twee delen van het Canal du Midi voorzien van water, het ene naar Toulouse, en het andere naar de Hérault en Marseillan.